ข้อโต้แย้ง ฉากที่ 6 ส่งเบี้ยประกันนานเกิน เดี๋ยวเงินไม่มีส่ง
ผู้มุ่งหวัง: ต้องส่งเบี้ยประกันนานอย่างนี้ อนาคตผมกลัวว่าจะส่งไม่ไหวน่ะครับ คุณกมล
ตัวแทน: อนาคตกลัวส่งไม่ไหว ทำไมล่ะครับ?
% ตัวแทน ยังไม่โต้ตอบอะไร แต่ใช้การถามเพื่อให้เกิดการทบทวนสิ่งที่เขาพูดออกมาอีกครั้ง
ผู้มุ่งหวัง: ก็มันต้องส่งตั้ง 20 ปี ไอ้ปีสองปีนี้มันก็คงจะพอส่งได้อยู่หรอก แต่กลัวว่านานๆเข้าก็จะส่งไม่ไหวเอา
ตัวแทน: คุณสมชายหมายความว่า วันนี้ส่งได้ แต่วันหน้ากลัวจะส่งไม่ไหว ผมเข้าใจถูกต้องไหมครับ?
ผู้มุ่งหวัง: ครับใช่
ตัวแทน: ผมคิดๆแล้ว ก็จริงอย่างที่คุณสมชายว่าเสียด้วยซิครับ แต่คุณสมชายก็เห็นด้วยใช่ไหมครับว่า ค่าของเงินวันนี้ มีค่ามากกว่า ค่าของเงินจำนวนเดียวกันในอนาคต?
ผู้มุ่งหวัง: ครับใช่
ตัวแทน: หมายถึง เงินจำนวน 20,000 บาทในอนาคตก็จะ เล็กกว่า เงินจำนวน 20,000 บาท ในวันนี้จริงไหมครับ?
% ตัวแทนเริ่มใช้การเปรียบเทียบ เพื่อให้ผู้มุ่งหวังคิดอย่างมีเหตุผล
ผู้มุ่งหวัง: ครับใช่
ตัวแทน: ดังนั้นถ้าเงินจำนวน 20,000 บาท วันนี้มีค่ามากกว่า ยังไม่เป็นปัญหาแล้วละก็ ในอนาคตซึ่งวันนั้นค่าของจะน้อยกว่านี้อีก ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรจริงไหมครับ?
ผู้มุ่งหวัง: จริงของคุณ แต่ถ้าหากว่าอนาคตผมเกิดตกงานขึ้นมาล่ะ จะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายเบี้ย
ตัวแทน: จริงด้วยครับ แต่คุณสมชายครับ คงไม่มีใครปฏิเสธใช่ไหมครับว่า อาหาร เป็นสิ่งที่จำเป็นและสำคัญมากสำหรับการดำรง ชีวิต
% ตัวแทนเริ่มใช้การเปรียบเทียบ เพื่อให้ผู้มุ่งหวังคิดอย่างมีเหตุผลอีกครั้ง
ผู้มุ่งหวัง: ครับใช่
ตัวแทน: วันเดียวกันนี้ในเดือนหน้า คุณสมชาย คิดเอาไว้หรือยังครับว่า จะทานอะไรดีในมื้อเที่ยง?
ผู้มุ่งหวัง: เดือนหน้าหรือ? ใครจะไปคิดล่วงหน้าขนาดนั้นเล่าคุณกมล
ตัวแทน: ถ้าอย่างนั้นวันพุธหน้าล่ะครับ มื้อเที่ยงคุณสมชายคงคิดไว้แล้วใช่ไหมครับ?
ผู้มุ่งหวัง: ก็ยังไม่ได้คิดหรอกครับ คุณนี่ถามอะไรแปลกๆ
ตัวแทน: คุณสมชายครับ ขนาดเรื่องอาหารซึ่งคุณสมชาย เห็นว่าเป็นสิ่งที่จำเป็นและสำคัญมากสำหรับชีวิต คุณสมชายก็แสดงให้เห็นว่า ถ้ายังไม่ถึงเวลาก็ยังไม่ต้องคิดถึงมัน ดังนั้นเรามาทำในสิ่งที่จำเป็นและสำคัญสำหรับวันนี้ เถอะครับ คุณสมชายช่วยลงนามตรงนี้หน่อยครับ
………..จบฉาก………
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น